Różne wydania wiersza "Ewie-mojej 12 letniej córce"

Tomik wierszy "Przestańcie stale nas przepraszać" z ręczną dedykacją Mojej Mamy - Jagody

Skan wiersza z zeszytu. Napisany ręcznie...charakterystycznym zamaszystym pismem Jagody P.

Wydrukowany w serii jubileuszowej GW z okazji 25 lecia powstania Solidarności.

W czasie burzy

Niebo pękało nocą

Dobry Bóg tak mocno krzyczał

Klęcząc na dywaniku

Zanosiłam do Niego prośby

Pod poduszką chciałam ukryć

Swoją marność, nicość

Do Ciebie biegłam

Byś w dłoniach mnie schował

Wtopił w swoja duszę

Razem z grzechem

Bóg przestał się gniewać

Nie przyszłam

A rankiem uczestniczyłam

W uczcie którą zgotował Pan

                        Kudowa 15.VII.84

Uwielbienie

Nie umiem – Mistrzu

Czynem ni słowem

Składać Ci uwielbienia

Za nieskończoną dobroć

Za miłosierdzie niewyczerpane

Za Twą miłość

Co każdego dnia

Objawia się

Radością poranka

I nocą otulającą

Dzieła Twe...

Wpatrzona w rozgwieżdżone niebo

Powtarzam

„To wszystko Twoje Panie”

Ziarenkiem piasku

Błąkającym po pustyni życia

Zapukam do twego

Płonącego serca

I spojrzą na mnie Twoje

Dobre oczy...

            1984

Tobie...

Z oczu, rąk

Marzeń

Składam alfabet

Słowa, słowa

Dużo słów

Spójnią bądź

I całą gramatyka

Słowa będą życiem

Kotwicą

A Ty elementarzem

            Kudowa VII. 1984 

Prośba

Przychodzę do Ciebie Panie

Co dzień

Przychodzę

Bo żyć mi ciężko

Przychodzę do ciebie Panie

Na chwile rozmowy

Modlę się do Ciebie

Bólem i zwątpieniem

A jednak przychodzę

Bo zimno mi

Bez światła Ewangelii.

Usuń Panie z mej twarzy

Zagniewany smutek

A z serca złość

Pozwól przychodzić do siebie-

Panie

            IX 1984

Niewiadoma

Panie

Tak często mi umykasz

W szarym codziennym

Pielgrzymowaniu

Tak ciężki jest Twój Krzyż

Chociaż najsłodszy

Słychać w Nim Twój ból

I umiłowanie nas

Grzesznych

Wątpiących

Tak daleko jesteś Panie

Chociaż tuż obok

Widzę Cię w kwiatach

Słońcu, w mojej córce

Nie mogę odnaleźć Cię

W sobie

W miejscu serca jest pustka

Panie...

Panie...

            8 IX 1984

Na wycieczce

Zielone dusze lasu

Wznoszą się w obłoki

I serca skamieniałe

Pokrzywa i kąkol

Na zakręcie drogi

Maleńka Kapliczka

Z Chrystusem Ukrzyżowanym

I data 1863

Chrystus zwycięski w miłości

Z rozpostartymi ramiony

Ostre gwoździe trzymają dłonie

On błogosławi świat

I niebiańską miłość głosi

Pobłogosław Chryste Zmartwychwstały

Tych co Cię mijają

A nie dostrzegają

Pobłogosław tych co słuchają

A nie słyszą

Skrusz kamienie

Wyrwij kąkol

Ocal świat

            Kudowa VII.1984

Mój Mistrzu...

Mistrzu z Nazaretu

Wiem, żem nie godna

I grzechu pełna

Mistrzu z Galilei

Jestem pełna niepewności

Wątpliwości

Jestem słaba

Mistrzu z góry Tabor

Ja wiem, że jeszcze

Nie raz upadnę

Przelęknę się

Proszę Cię

Mistrzu z Gerazy

Daj mi pancerz

Z Twojej miłości

Ku obronie

Słabej natury

Daj mi miłość

By się w siłę zmieniła

By broniła mnie

Od zwątpienia

Ciemności

Upadku

Mistrzu z Golgoty

Daj mi miłość

Najprostszą

Przebaczającą

Miłość do ludzi.

            IX 1984

Moja modlitwa

Boże cichy i łagodnego serca

Boże mocny swoją doskonałością

Prochem jestem i niczem

Dzieckiem Twoim z ludzką słabością

Znękaną życiem i kąkolem

Wejrzyj na moje poletko

Gdzie słychać pulsujące serce matki

I oczy i uszy rozwarte

Na światło Ewangelii

Pragnę Twego miłosierdzia

Jak spękana ziemia deszczu pragnie

Panie daj pić ze źródła wody żywej

Panie, który celników łowiłeś swoją siecią

Niech Twa sieć otoczy zranione serce moje

Niech ukoi ból.

            VII. 1984

Modlitwa codzienna

Klęczę przed Tobą Panie

Ja, słaba niewiasta

Matka

Współczesna Maria Magdalena

Ze stoczniowej barykady.

W niepewności żyję

W zwątpieniu

W wielkim chaosie

Drżę przed Tobą

Panie

W lęku, niepewności

Szukając Miłosierdzia

Do twego krzyża

Ucho przykładam

Wsłuchuję się w Mękę

Twoja Męka jest we mnie.

Nie wiem Panie

Czy w swej niepewności

Zdołam wypełnić

To co jest mi kazane

Czy sił wystarczy

Na szare, codzienne

Życie

Na miłość do bliźniego

Niełatwą

Na odnajdywaniu się

Dzień po dniu

W naszym ojcu

Pomóż mi Panie!

IX 1984

Księdzu Romanowi

Ojcze duchowny

Przyjm moje serce zbolałe

Rozdarte miłością wzgardzoną

Krat odosobnieniem

Nocnych przesłuchań męką

Pulsujące miłością matki

Tonące w słodkiej nauce Chrystusa

Naucz je i ogrzej słów

Ewangelią

Dodaj odwagi

Pokory naucz

Duszy rozdartej nie wyleczą

Wodą

Klimatem

Ja żywej wody pragnę

I słów prawdziwych

Które mówi Pan

            10.VII.1984

Dziękczynienie

Oddycham trawą

Kwiatami, sosną

Piję perlista fontannę

Którą w złości

Wyrzuca wody nadmiar

Jest cicho spokojnie

Twoje święte oko w górze

Pogodne jest

Widząc doskonałość

Spraw o dobry Boże

By trawa i kwiaty

Zostały we mnie

I ten błogi pokój

Kiedy klękam przed Tobą

A kapłan codzienną

Formułę głosi:

„Błogosławieni którzy zostali

wezwani na ucztę Baranka”

spraw o dobry Boże

bym była ciągłym gościem

Uczty Pańskiej.

Godnym gościem.

                        Kudowa 20.VII.1984

Czekając na Ciebie

Oddycham słońcem

Obok grają w szachy

Drewno ławki parkowej

Koi moje zmysły

I drobne kamyki pod stopami.

Piję Twoje oczy- latarenki chorej duszy

Słucham muzyki Twoich rąk

Uwielbiony Boże

Twego Miłosierdzia proszę

Spraw by uwerturą nadziei

Muzyka była

A koncert

Spokoju portem.  

            Kudowa. VII. 1984

Bym mogła mówić Amen

O Ty, po stokroć wielki

Niezgłębiony, tak daleki

A jednak najbliższy.

Twoje są gwiazdy i ziemia

Ptaki i moja dusza

Co pyłem się staje

Przed Twym majestatem.

Jak ci dziękować

Za Twe przyjście

Od Ojca Niebieskiego

Za twe ubóstwo narodzin

Za niepokój Matki

I Jej święte posłuszeństwo

Każdą kroplą krwi

Chce być przy tobie

Każdym zmysłem

Odczuwać Twe rany

Stoję przed Tobą jak żebrak

Z pustymi rękami

Z sercem gotowym

Do ofiary

Panie, Twej łaski mi trzeba

Bym mogła mówić

Amen.

            XII. 1984

Boże Narodzenie

Marnością nad marnościami

Pyłem zabłąkanym

W pogoni za wiatrem

Jestem przy Tobie Panie.

Sercem wpatrzona

W niebiański Twój Dom

Betlejemskiej Gwiazdy

Wypatruje pustymi

Oczodołami duszy.

Po stokroć konałam

Poznając głupotę, szaleństwo

I z martwych wstawałam

Mądrość Twą poznając.

Miłosierdzie, światło

Zdrowie przywracało

Nie ma dla Ciebie rzeczy

Niemożliwych

Ni bólu którego ukoić byś nie mógł

Oczu którym wzroku

Przywrócić nie zdołasz

Upadku co zbyt wielki

Abyś z niego dźwignął.

Przyjdź Panie, gwiazda już płonie

I pali się moje serce wytęsknione.

Przyjdź jak Łazarza wskrześ

Potrzebuję Cię – Panie z Betlejemu!

            XII. 1984

Boję się Panie

Boję się Panie

Byś mnie nie opuścił

Na tym łez padole

W moim zwątpieniu

Poszukiwaniu

Buntach

Przerażeniu

Tylko Tobie ufam

Jesteś moją tarczą

Przystanią pokoju

Tylko Tobie zawierzam

Sercem

Łzami

Modlitwą duszy

Swoje zwątpienia

Poszukiwania

A jednak boję się

Panie

Byś mnie nie opuścił.

            IX 1984

Zdjęcia z okresu strajku sierpniowego

Te zdjęcia bez wątpienia wykonano na strajku sierpniowym. Widać na nim zmęczenie na twarzy Jagody - mojej Mamy. Pewnie to jeden z tych dni kiedy --> cyt.za Nią, tak jak sama opowiadała "Czasem pisaliśmy ponad dobę prawie bez przerwy, aż dochodziło do takiego momentu kiedy pisałam co innego niż słyszałam, a słyszałam co innego niż mówił Tomek Moszczak..."

A tu właśnie wspominany p.Tomasz Moszczak, z którym jak wynika z dokumentów Jagoda współpracowała dość ściśle.

Te zdjęcia posiadają "stempelek" więc mogę zaznaczyć, że wykonał je p. Stanisław Składanowski.

To zdjęcie wykonał p. Leszek Biernacki, o czym dowiedziałam się na profilu fb "Solidarności według kobiet"

To zdjęcie zawdzięczam właśnie "Solidarności według kobiet". Jest dla mnie bardzo cenne. Jest już na tym blogu w innym folderze, ale przedstawia sytuację strajkową więc niech pojawi się i tu.

Autora tego zdjęcia nie znam, ale znam imiona maszynistek, ponieważ jest podpisane "od tyłu", wkleję podpis tak jak jest w oryginale:

Zdjęcia pozyskane dzięki "Solidarności według kobiet"

To zdjęcie jest znanym chyba najbardziej. Nie wiem już gdzie podział się oryginał i czy obejmował wszystkich tych ludzi, nieznanych mi zupełnie. Na pewno nie było na nim czerwonej kropki, nieco szpecącej to zdjęcie. Od bardzo dawna, na widocznym miejscu w naszym domu stoi zdjęcie, na którym Mama jest już wykadrowana, a zdjęcie jest w sepii, z czerwonym napisem, właściwym dla niego. Mama jest tu uśmiechnięta i pogodna. Ma bardzo opuchnięte palce, wiec zapewne ogłoszono już zwycięstwo, strajk się zakończył... Cieszę się, że wrócił oryginał tego zdjęcia. Wykadrowana Jagoda, zdecydowanie lepiej wygląda, ale jest samotna... a tu jeszcze wszyscy są razem. Wszyscy mają pogodne twarze z wiarą w "Lepsze jutro..."- w jakie w swoim wierszu mnie adresowanym każe mi wierzyć moja Mama.

To zdjęcie również jest znane wszystkim w mojej rodzinie. Żal, ze nie znam tych wszystkich osób. Pewnie żyją, bo to nienormalne umierać w tak młodym wieku jak moja Mama. Pokój w którym wciąż stukały maszyny do pisania... tyle o nim wiem, bo widać go na różnych zdjęciach. Jeśli ktoś wie na ten temat więcej
niech się odezwie. Mamy nie mogę o to zapytać już 24 lata...


O tym zdjęciu wiem tylko tyle, że to znów ten sam pokój stukających maszyn. Wiem już kto jest autorem tego zdjęcia. Przyznał się do niego p. Leszek Biernacki.

To zdjęcie wzruszyło mnie najbardziej. Po pierwsze nigdy wcześniej go nie widziałam. Po drugie, na tym zdjęciu jest cała Jagoda, cała moja Mama...z papierochem w ręku, cała zanurzona w dyskusji, w kucki i na bosaka... taka właśnie była. Cała w tym co robiła - 100% naturalności i obecności w każdym zadaniu, pełne skupienie i ogromna, naturalna inteligencja połączona z wrażliwością. Poetka ot co... :)

Dziękuję bardzo osobom tworzącym profil fb "Solidarność według kobiet" sprawili mi nie tylko wielką radość, ale zapewnili również wielkie wzruszenia całej mojej rodzinie.

Niech się stanie

Jak bezkształtna masa

Z nieodgadłą głębią

Ciskam się w prawo

W lewo

W ciemność

Nie widzę światła

Nie widzę rozwiązania pętli

Która wisi nad głowa

Wisi na dnie duszy

Który koniec pociągnąć

By się wreszcie rozwiązało

By skażone, skażonym

Być przestało

Niech przepadnie ciemność

Niepewność, nicość

Zawieszenie

Niech stanie się ODNOWA

                         X.1980

Ewie – mojej 12-to letniej córeczce

Wytrzymaj jeszcze córeczko

Losy historii się ważą

To nic, że tyle już dni

Jestem z dala od Ciebie.

            To nic że noce przespane na krzesłach

            Oczy, ręce zmęczone

            Wiara uzdrawia ludzi

            A ludzie są z nami.

Nasze serca prawdziwie tu biją

W oddali Twe małe serduszko

Bija o jedno! O jutro!

O Nowe Jutro!

            O dzień pogodny i czysty

            Jak Twoja mała duszyczka

Bez kłamstwa, obłudy i fałszu

O słowo wolne i szczery uśmiech

O szczęście wolnego człowieka.

Słowo „Wolna Ojczyzna”

Jest Twoim odbiciem

Ty nie wiesz co to zakłamanie

Dlatego dodajesz mi siły

W te trudne sierpniowe dni.

            Twoja wiara pomaga mi przetrwać

            Noce przespane na krzesłach

            Jeszcze wytrzymaj córeczko!

            Słońce się do nas uśmiecha.

                                  29.08.1980 r.

Jagoda sierpniowa, Jagoda grudniowa... wiersz 26ty - Córki dla Mamy...

Jagodą sierpniową dla mnie pozostałaś...

Walczącą z uporem

o prawo do Słowa

Z blaskiem w oczach opuchłych

Wiarą co płonęła

Choć Ci ze zmęczenia

opadała głowa.

Jagodą grudniową, także zostać miałaś

Skurczoną z boleści

            Szarą od cierpienia

Taką, gdy wróciłaś dwa dni przed świętami

By całe przepłakać

            Że wszystko się zmienia.

Jagoda więzioną

Jagodą zdradzoną

            I tą bolejącą

            I tą roześmianą

Tą, co zamiast prawić mi ciągłe kazania

Tylko rozmawiała -

 Taką była Mamą.

I choć zostawiałaś mi prawo wyboru

W każdej, nawet głupiej

            I najprostszej sprawie

Ja dziś odnajduję odciśnięty w sercu

Ślad tych rozmów właśnie

Niezmieniony prawie.

          

                      2005 r.

Stój, zatrzymaj się Bracie

Stój!

Zatrzymaj się Bracie

Dokąd tak pędzisz

I w jakim celu?

Spójrz!

Otacza cię świat

Który stworzył Pan

Wszystko z miłości

Powstało.

Stój!

Bez Jego woli

Nie ruszysz nawet powieką

Dlaczego więc biegniesz

Wciąż przed siebie

Posłuchaj Jego serca

W szumie drzew

Śpiewie rzek

Zastanów się, pomyśl

Choć przez chwile małą

Co powiesz Panu

Gdy staniesz u Bram

            Luty 1985 r.

Modlitwa codzienna

Klęczę przed Tobą Panie

Ja, słaba niewiasta

Matka

Współczesna Maria Magdalena

Ze stoczniowej barykady

W niepewności żyję

W zwątpieniu

W wielkim chaosie

Drżę przed Tobą

Panie

W lęku o Twe miłosierdzie

Przykładam ucho

Do Twego krzyża

Wsłuchuję się w Mękę

Męka jest we mnie

Nie wiem, Panie

Czy w swej niepewności

Zdołam wypełnić

To co jest mi kazane

Czy wystarczy mi sił

Na szare, codzienne

Życie

Na miłość do bliźniego

Na odnajdywanie się

Dzień po dniu

W naszym Ojcu

Pomóż mi Panie!

            Wrzesień 1984 r.

Na wycieczce

Zielone dusze lasu

Wznoszą się w obłoki

I serca skamieniałe

Pokrzywa i kąkol

Na zakręcie drogi

Maleńka kapliczka

Z Chrystusem Ukrzyżowanym

I data 1863 r.

Chrystus zwycięski w miłości

Z rozpostartymi ramiony

Ostre gwoździe trzymają dłonie

On błogosławi świat

I niebiańska miłość głosi

Pobłogosław Chryste Zmartwychwstały

Tych co Cię mijają

Co nie dostrzegają

Tych co słuchaja

A nie słyszą

Skrusz kamienie

Wyrwij kąkol

A ocalisz świat.

            Lipiec 1984 r.

Modlitwa

Boże cichy i łagodnego serca

Boże mocny swoją doskonałością

Prochem jestem i niczem

Dzieckiem Twoim z ludzką słabością

Znękana życiem i kąkolem

Wejrzyj na moje poletko

Gdzie słychać pulsujące serce matki

I oczy i uszy rozwarte

Na światło Ewangelii

Pragnę Twego miłosierdzia

Jak spękana ziemia deszczu pragnie

Panie, daj pić ze źródła żywej wody

Panie, który celników łowiłeś swoją siecią

Niech Twa sieć otoczy

Zranione serce moje

Niech ukoi ból.

            Lipiec 1984

Litania członków „Solidarności”

Kyrie Elejson, Chryste Elejson

Kyrie Elejson

Ojcze z nieba Boże – zmiłuj się nad nami

Synu odkupicielu Świata – zmiłuj się nad nami

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata –

            Zmiłuj się nad nami

Jezu Chryste, który zwyciężyłeś śmierć

dając nam życie wieczne – wysłuchaj nas Panieezu Chryste który z krzyża unieruchomionymi dłońmi

            Błogosławisz tym , za których Cię znieważano

            Bito, opluto – wysłuchaj nas Panie

Pocieszycielu nasz 

Opoko nasza

Wodo żywa

Wzgardzony lecz okryty chwałą

Umarły, a wciąż żywy

Ojcze rozstrzelanych

Ojcze, których czołgi przejechały

Ojcze, ze stoczniowej bramy

Ojcze górników

Ojcze internowanych

Ojcze uwięzionych

Ojcze, którym zawiązuje się język

Ojcze, którym sumienia chcą odebrać

Ojcze tych którzy sumienia sprzedają

Ojcze konfidentów

Ojcze tych, którym bielmo oczy porasta

Ojcze swych dzieci w mocy szatana

Winnych osądz

Złodziei ukarz

Pysznych pokory naucz

Przywróć wolność więźniom sumienia

Wątpiących oświeć

Upadłym podaj rękę

Pogódź zwaśnionych

Otocz swoim miłosierdziem młodzież

Nie pozwól krzyży zdejmować z sal

            szkolnych i miejsc pracy

Niech zginie ród Kaina

Wyrwij i spal chwasty

Zwalcz bestie w swoich dzieciach

Tym co sieją zamęt i burze

            nie pozwól żniwować piorunów

Tych co nas prześladują oświeć, jak

            oświeciłeś Szawła

Jezu cichy i pokornego serca, klękamy i wołamy „ufamy Ci”

Tobie zawierzamy swoje życie ze wszystkimi troskami i Kłopotami. Spójrz na nasze pochylone głowy. upadamy pod naszym  krzyżem który z twoją wolą dźwigamy.

Dźwigać pęta Twojej Ewangelii na wzór krzyża, pod którym upadałeś i do którego Cię przybito. Dlatego też nie sądź nas surowo w swoim miłosierdziu za nasze upadki. Jesteśmy słabi lecz zawsze szukamy Twej przebitej dłoni, by podnieść nas mogła. A kiedy Ojciec nas powoła i każe zdać rachunek z ziemskiego pielgrzymowania, przybądź w porę, by dusza z krzyżem odchodziła i Twoim wybaczeniem win.

Tylko Tobie - Bogu Najwyższemu i Twojej Matce służyć pragniemy.

                                 Amen .

                    

                                                           Sierpień. 1983 r.